U dzieci starszych, czyli między 3 a 8 rokiem życia krwawienie może występować samoistnie bez przyczyny. Dlatego malucha należy obserwować. Jeśli krwotoki są częste zacznij prowadzić dzienniczek obserwacji – zapisuj jak często zauważasz krwawienie z nosa u dziecka, o jakich porach dnia, z której dziurki i jak bardzo obfite. Re: jestem zmęczona. ,,,tak, wszystko przechodziłam.Na cieknący katar laryngolog przepisał mi do nosa Avamys 40zł, do nawilżania śluzówki RINOPANTEINA(mała tubeczka bez recepty 20 zł)stosuje nadal, bo radioterapia też wysusza.Dasz radę, dużo cierpliwosci.Pozdrawiam. Śr, 03-02-2010 Forum: Nowotwory-damy radę ! - Re: jestem zmęczona. Dlatego też krwawienia z nosa nie należy lekceważyć, szczególnie jeśli krwotok jest silny, często się powtarza lub jest trudny do zatamowania. Krew z nosa w ciąży również należy konsultować z lekarzem. Najważniejsza jest jednak wiedza jak prawidłowo tamować krwawienie z nosa, tak aby krwawienie szybko ustało. Objawy skazy krwotocznej. Skaza krwotoczna objawia się częstymi, trudnymi w opanowaniu krwawieniami nawet z niewielkich ran oraz tworzeniem się wybroczyn i siniaków przy minimalnych urazach. Mogą występować: krwawienia z nosa i dziąseł; krwawienie z dróg rodnych między miesiączkami; długie i obfite miesiączki; silne krwawienie po Krwawienia z nosa rzadko pojawiają się u niemowląt, dwa razy częściej występują u dorosłych. Najczęściej ta przypadłość występuje u nastolatków, zwłaszcza u dziewcząt. Krwawienia z nosa u dzieci - ForumPediatryczne.pl Brodawczak w nosie nie daje charakterystycznych objawów (a zdarza się nawet, że przez długi czas nie daje ich wcale). Najczęściej jednak pojawiają się pewne dolegliwości związane z masą guza i uciskiem towarzyszących tkanek. Zwykle występują zaburzenia drożności i wyciek z nosa śluzowej lub ropnej wydzieliny. Towarzyszą temu . Istnieje wiele “podpowiedzi”, które nie zawsze są w stanie zatrzymać krwawienie z nosa u dziecka. Dlatego warto poznać proste i skuteczne z nosa u dziecka zdarza się dość często, ale może stanowić przerażające doświadczenie ze względu na szok wywołany przez widok krwi buchającej z nosa. Jednak zazwyczaj nie stanowi żadnego zagrożenia i można je z łatwością jest zachowanie spokoju i przestrzeganie prostych zaleceń. Zazwyczaj krwawienie ustępuje dość szybko. Jedynie w rzadkich przypadkach trzeba poszukać pomocy poniższy artykuł, aby dowiedzieć się więcej na temat krwawienia z nosa u dzieci, abyś mogła zadziałać szybko i w prawidłowy sposób, gdy do niego pojawia się krwawienie z nosa u dziecka?Krwawienie może mieć wiele przyczyn, od uderzenia po przebywanie w suchym przyczyna krwawienia z nosa u dziecka to pęknięcie jednego z małych naczyń krwionośnych w nosie, co wywołuje krwotok znany jako krwawienie z nosa. Takie pęknięcia mogą pojawiać się z różnych powodów, na przykład: Dłubanie w nosie, Przeziębienie lub alergia, Suche otoczenie, Przyjmowanie leków przeciwalergicznych, Wcześniejszy uraz lub uderzenie. Kiedy krwawienie z nosa pojawia się u dziecka bardzo często, naczynia włosowate w nosie mogą być podrażnione lub mogły się nie zaleczyć po poprzednim pęknięciu. W takim przypadku lekarz może zacząć poszukiwać bardziej długotrwałego również poszukać pomocy medycznej jeśli krwawienie pojawiło się w wyniku zewnętrznego uderzenia w nos lub głowę. W takim przypadku dziecko może mieć problem z krzepliwością krwi, który powinien być leczony przez zrobić w przypadku wystąpienia krwawienia?Aby zatrzymać krwawienie z nosa u dziecka wystarczy wykonać kilka prostych kroków: Weź chusteczkę lub ręcznik i zaciśnij miękki obszar nosa u dziecka, tuż pod przegrodą nosową. Utrzymuj nacisk i przechyl głowę dziecka do przodu. Po 10 minutach przestań uciskać. Nie rób tego póki nie upewnisz się, że rana porządnie zaschła. Jeśli krwawienie nie ustaje, powtórz ucisk na kolejne 10 minut. Jeśli krew dalej płynie, udaj się do lekarza. Istnieje kilka rozpowszechnionych przekonań, które nie są prawdziwe. Właśnie dlatego chcemy ostrzec Cię przed tym, czego NIE powinnaś robić:Odchylanie głowy do tyłu to jedna z najczęściej wykorzystywanych metod, ale nie polecamy tego robić. Nie każ dziecku się położyć. Najlepiej będzie, jeśli pozostanie w pozycji stojącej lub siedzącej. Pamiętaj, aby nie odchylać głowy dziecka do tyłu, ponieważ to może sprawić, że krew spłynie mu do gardła. Nie pozwól dziecku grzebać w nosie ani nie wkładaj mu do nosa różnych przedmiotów, takich jak bawełna czy chusteczki. Mogą one nasilić krwawienie zamiast je zatrzymać. Udaj się do lekarza jeśli zauważysz poniższe objawy Poza krwawieniem dziecko ma zawroty głowy. Krwawienie powstało w wyniku uderzenia w głowę. Krwawienie jest silniejsze niż zazwyczaj. Na innych częściach ciała pojawiają się siniaki. Krwawią inne części ciała, takie jak dziąsła. Jak chronić dziecko przed wystąpieniem krwawienia z nosa Pilnuj, aby dziecko miało krótkie paznokcie. Dzięki temu nie będzie w stanie się zadrapać jeśli będzie grzebało w nosie. Zadbaj o wilgotność powietrza w domu. Jeśli pogoda jest bardzo sucha, nawilżaj nos specjalnymi sprayami. Upewnij się, że Twoje dziecko nosi odpowiedni sprzęt ochronny jeśli uprawia sporty kontaktowe. I oczywiście zachowaj spokój i korzystaj z metod opisanych w dzisiejszym artykule. W przypadku komplikacji lub niepewności zawsze możesz zwrócić się po poradę do może Cię zainteresować ... Subiektywne odczucia, wynikające z istnienia nieprawidłowości, jaką jest „suchy nos”, związane są z utrudnieniem oddychania przez nos oraz z niespecyficznymi objawami, powodującymi dyskomfort w czasie oddychania. Dolegliwości te łączą się z zasychaniem wydzieliny zaleganiem w formie strupów, upostaciowanych mas oraz nawracającymi, zwykle niezbyt obfitymi, krwawieniami z nosa. Od dzieci młodszych trudno uzyskać informacje na temat dolegliwości dotyczących funkcjonowania nosa. Zwykle natomiast zwraca uwagę upośledzenie drożności nosa, a odczucia zawadzania w nosie prowadzą często do pocierania czy manipulowania w przewodach nosa, co powoduje miejscowe uszkodzenia i nierzadko różnie obfite krwawienia z nosa. Zespół suchego nosa obejmuje wiele zaburzeń, których wspólną cechą jest nieprawidłowe nawilżanie powierzchni błony śluzowej [1], dlatego wyjaśnienie mechanizmów jego powstania wymaga przypomnienia podstaw fizjologii Czynność fizjologiczna, jaką jest oddychanie, ma za zadanie doprowadzenie do płuc tlenu, a odprowadzenie dwutlenku węgla. Warunkiem sprawności mechanizmu wymiany gazowej są prawidłowo działające pęcherzyki płucne. To właśnie nos i zatoki przynosowe pod względem budowy i funkcji stanowią mechanizm zapewniający przygotowanie powietrza zewnętrznego do wprowadzenia do niższych pięter dróg oddechowych. Przedsionek nosa pokryty cienką skórą z włosami stanowi mechaniczny filtr dla zanieczyszczeń powietrza. Granicę pomiędzy skórą przedsionka nosa a błoną śluzową jam nosa stanowi zastawka nosa. Pokryta jest ona nabłonkiem przejściowym z mikrokosmkami, których rolą jest zapewnienie stałej wilgotności. Jamę nosa pokrywa błona śluzowa, na powierzchni której znajduje się nabłonek walcowaty z rzęskami, oddzielony błoną podstawną od warstwy podśluzowej. Małżowiny nosowe dolne, środkowe oraz środkową część przegrody nosa pokrywa najgrubsza błona śluzowa. Okolice małżowiny nosowej górnej, bocznej ściany nosa oraz dna nosa pokryte są błoną śluzową średniej grubości, najcieńsza natomiast wyściela zatoki przynosowe. Nabłonek, błona śluzowa, gruczoły, a także unaczynienie jam nosa i zatok przynosowych stanowią elementy mechanizmu odpowiadającego za oczyszczanie, nawilżanie i ogrzewanie powietrza wprowadzanego do dalszych dróg oddechowych [2]. W nabłonku znajdują się trzy rodzaje komórek: podstawne, walcowate, kubkowe, natomiast w obrębie stropu nosa, zajmując tylko około 1,5% powierzchni błony śluzowej, położony jest nabłonek węchowy. Z komórek podstawnych, leżących przy błonie podstawnej, różnicują się komórki walcowate i kubkowe. Część komórek walcowatych posiada rzęski, ale zarówno te z rzęskami, jak i bezrzęskowe na swojej powierzchni mają mikrokosmki – wypustki cytoplazmatyczne o długości do 2 mikrometrów i przekroju 0,1 mikrometra. Struktury te odgrywają podstawową rolę w zabezpieczeniu komórek przed wysychaniem, gdyż poprzez zwiększenie powierzchni ułatwiają wymianę płynów i zawartych w nich jonów. Rzęski (długości około 5–7 mikrometrów) są natomiast zbudowane z mikrotubul. Na jednej komórce znajduje się od 50 do 200 rzęsek. Białka tworzące mikrotubule nie mają właściwości kurczliwych, zdolność rzęski do wykonywania ruchów wiąże się z białkiem dyneiną, a energia potrzebna do ruchu powstaje w wyniku defosforylacji ATP. Częstotliwość ruchów rzęsek wynosi 12–20 razy na sekundę, a każdy ruch składa się z dwóch faz: szybkiej i wolnej. Warstwa śluzowa znajdująca się na powierzchni nabłonka przesuwana jest zgodnie z kierunkiem ruchu rzęsek. Ruch rzęsek jest metachromatyczny, tzn. istnieje niewielkie opóźnienie fazy ruchu pomiędzy sąsiednimi polami rzęsek, co leży u podstaw mechanizmu transportu śluzowo-rzęskowego stanowiącego istotę ochrony dróg oddechowych [3]. Komórki kubkowe wytwarzają główny składnik śluzu – mucynę. Najwięcej tych komórek znajduje się w obrębie małżowiny nosowej dolnej i w zatoce szczękowej, najmniej w nabłonku przegrody nosa i pozostałych zatokach przynosowych. Liczba komórek kubkowych nie jest stała, wzrasta w okresie infekcji wirusowych i bakteryjnych, a po ich ustąpieniu zmniejsza się, powracając do stanu wyjściowego [4]. Warstwa podśluzowa zbudowana jest z tkanki łącznej wiotkiej z dużą liczbą naczyń (żylnych i splotów jamistych) oraz gruczołów. W przestrzeniach pomiędzy tkanką łączną znajduje się płyn z dominacją mukopolisacharydów i licznych komórek: tucznych, plazmatycznych, eozynofilów, makrofagów i leukocytów. Gruczoły obejmują: surowicze gruczoły przedniej części nosa, surowiczo-śluzowe zlokalizowane w całej błonie śluzowej zarówno w warstwie powierzchownej, jak i głębokiej błony śluzowej, a w niewielkiej liczbie występujące gruczoły śródnabłonkowe oraz gruczoły Bowmanna zlokalizowane są w okolicy węchowej. Śluz obecny na powierzchni błony śluzowej jam nosa oraz zatok przynosowych składa się z 95% z wody, 3% z mucyny, pozostałe 2% stanowią nieorganiczne jony oraz elementy komórkowe. Proporcje składników różnią się nieco w zależności od miejsca jamy nosa i zatok. Śluz ma dwie zasadnicze warstwy: surowiczą, w której poruszają się rzęski, oraz śluzową-zewnętrzną przesuwaną ruchem rzęsek. Bardzo istotnym składnikiem śluzu są glikoproteiny (stanowią one około 70–80% suchej masy śluzu), biorą udział w wychwytywaniu cząstek i bakterii, które dostają się z powietrzem wdychanym, i które usuwane są dzięki oczyszczaniu śluzowo-rzęskowemu i odruchom obronnym, takim jak kichanie czy kaszel. Podkreślić należy rolę śluzu w ochronie nabłonka oddechowego przed ochłodzeniem, wysuszeniem lub podrażnieniem poprzez zanieczyszczenia dostające się z powietrzem wdychanym [5]. W śluzie znajdują się immunoglobuliny pełniące istotną rolę w procesach obronnych. Najistotniejszą rolę w walce z mikroorganizmami wnikającymi do organizmu odgrywa immunoglobulina G. Natomiast immunoglobulina A stanowi barierę ochronną, hamuje przyleganie mikroorganizmów (np. Haemophilus influenzae) do nabłonka, uniemożliwiając wnikanie czy kolonizację. IgE związana jest z reakcjami alergicznymi, a IgM praktycznie w śluzie nie występuje. Inne składniki to: albuminy stanowiące około 2–10% (ich ilość wzrasta w zapalnych nieżytach nosa) oraz enzymy – lektoferyna i lizozym, które prawdopodobnie odgrywają rolę w reakcjach obronnych błony śluzowej nosa. Rola ochronna śluzu dotyczy ograniczenia kontaktu komórek nabłonka ze środowiskiem zewnętrznym, około 70–80% cząsteczek o średnicy 3–5 mikrometrów jest wychwytywana w śluzie, a jedynie cząsteczki mniejsze niż 1 mikrometr swobodnie przedostają się przez nos. Do wychwytywania i neutralizacji przyczyniają się białka odpornościowe, a glikoproteiny umożliwiają wychwytywanie drobnych cząstek i neutralizację gazów i aerozoli. Rolą transportu śluzowo-rzęskowego jest usuwanie cząstek osadzonych w śluzie. Jamy nosa w około 90% niezależnie od temperatury zewnętrznej ogrzewają (lub chłodzą) oraz nawilżają powietrze wdychane do stałej temperatury i wilgotności w nozdrzach tylnych. Istotne jest także zróżnicowanie rodzaju nabłonka w różnych rejonach jam nosa: w części przedniej często pod wpływem drażnienia (chemicznego i mechanicznego) może dochodzić do metaplazji nabłonkowej – obejmuje to okolicę za zastawką nosa oraz przednią cześć małżowiny nosowej dolnej. Dwie trzecie tylnych jam nosa pokrywa nabłonek walcowaty urzęsiony, ale w części środkowej liczba komórek urzęsionych w tym nabłonku jest znacznie mniejsza niż w części tylnej, co jest bardzo istotne dla sprawności transportu w kierunku gardła [6]. Znajomość podstaw mechanizmu transportu śluzowo-rzęskowego jest konieczna dla zrozumienia patologii stanowiącej podstawę chorób wynikających z zaburzeń trzech z sześciu funkcji nosa i zatok przynosowych: ogrzewania, nawilżania oraz oczyszczania powietrza. Trzy dalsze, bardzo istotne dla organizmu człowieka, mają w patofizjologii zespołu suchego nosa mniejsze znaczenie, jednak nie są zupełnie bez znaczenia, gdyż przepływ powietrza przez nos regulowany jest przez czynność splotów jamistych błony śluzowej małżowin nosowych. Subiektywne odczucie przepływu powietrza warunkowane jest ochładzaniem receptorów czuciowych błony śluzowej podczas wdechu (w przypadkach zmian zanikowych błony śluzowej nosa występuje paradoksalne odczucie zaburzeń drożności). Odruchy nosowe są reakcją obronną na czynniki zewnętrzne, a węch odgrywa ważną rolę w rozpoznawaniu rodzaju pożywienia, ale także pełni rolę ostrzegawczą. Przyczyny i objawy zespołu suchego nosa Określenie „zespół suchego nosa” związany jest z pojęciem zanikowego nieżytu nosa, które obejmuje dwie postacie: pierwotny oraz wtórny zanikowy nieżyt nosa. O ile pierwotny zanikowy nieżyt nosa wywołany zakażeniem Klebsilella ozenae i współistnieniem złych warunków bytowych jest rzadkością, to wtórny spotykany jest powszechnie. Częściej co prawda rozpoznawany jest u dorosłych, ale nierzadko stanowi istotny problem zdrowotny także u dzieci [7]. Może rozwinąć się w wyniku przewlekłego zapalenia błony śluzowej nosa i zatok przynosowych, przewlekłej choroby ziarniniakowej, chirurgii małżowin nosowych, urazów oraz leczenia napromienianiem. Zanikowy nieżyt nosa definiowany jest jako zespół objawów towarzyszących przewlekłemu zapaleniu błony śluzowej nosa, w przebiegu którego następuje upośledzenie produkcji wydzieliny gruczołów błony śluzowej, skład śluzu staje się nieprawidłowy, a transport śluzowo-rzęskowy znacznie zredukowany lub nawet uszkodzony. Skargi zgłaszane przez pacjentów są różne, od nieprawidłowości o charakterze zaburzeń oddychania trudnych do określenia, poprzez uczucie zalegania, które nie zmienia się pomimo prób oczyszczenia nosa, czasem dotyczy nawracających krwawień, o małym nasileniu, lub obecności treści krwistej w zaschniętej wydzielinie ewakuowanej z trudnością z nosa. Badaniem laryngologicznym w jamach nosa stwierdza się obecność zestalonej wydzieliny ropnej lub krwistej, tworzenie strupów przylegających do błony śluzowej, która jest zanikowa, cienka, wygładzona i zwykle sucha. Dlatego często używanym określeniem jest „zespół suchego nosa”. Natomiast w przypadkach zaawansowanych procesów zanikowych błony śluzowej powstają zmiany w błonie podśluzowej, ochrzęstnej, chrząstce przegrody, a nawet, w zaawansowanych procesach, okostnej czy kości bocznej ściany nosa. Nasilone zamiany zanikowe mogą powstać szczególnie w przebiegu chorób ogólnoustrojowych, ale także przyczyn miejscowych, działań jatrogennych, a choroba nosa o nazwie ozena (przewlekły cuchnący nieżyt nosa) jest obecnie dużą rzadkością [8]. Najczęstsze przyczyny „zasychania w nosie” u dzieci: Nawracające ostre zapalenia błony śluzowej nosa i zatok przynosowych. Stosowanie leków miejscowych i używek. Nieprawidłowości anatomiczne nosa: zarówno wrodzone, jak i nabyte (wrodzone: zaburzenia drożności nozdrzy tylnych, przegrody nosa lub masywu nosa; nabyte: nieprawidłowości w wyniku uszkodzeń pourazowych). Choroby ogólnoustrojowe przebiegające ze zmianami składu śluzu, zaburzeniami wydzielania lub wchłaniania: mukowiscydoza, celiakia, cukrzyca, nadczynność tarczycy itp. Kolagenozy i choroby układowe: reumatoidalne zapalenia stawów, toczeń, twardzina, sarkoidoza. Zaburzenia ruchomości (dyskinezy) rzęsek nabłonka oddechowego. Zabiegi chirurgiczne wewnątrznosowe, ale także poza nosem np. przeszczep szpiku, chirurgia głowy i szyi. Leczenie onkologiczne (radioterapia, ale także chemioterapia). Alergia i ekspozycja na czynniki drażniące. Dysplazja hypohydrotyczna należąca do grupy uwarunkowanych genetycznie dysplazji ektodermalnych. Oprócz wymienionych przyczyn bardzo istotnym czynnikiem wpływającym na stan błony śluzowej nosa są warunki życia związane z przebywaniem w ogrzewanych, suchych, źle wietrzonych pomieszczeniach, większe narażenie na różne substancje chemiczne, a szczególnie bierne (lub czynne) palenie papierosów, a także zanieczyszczenia środowiskowe (szczególnie w środowiskach wielkomiejskich) powodujące podrażnienie, wysuszenie, a nierzadko uszkodzenie funkcji błony śluzowej nosa. W okresie zmniejszenia drażnienia, lepszych warunków klimatycznych zmiany te zwykle cofają się, natomiast gdy współistnieją z zakażeniami, szczególnie wirusowymi, mechanizmy oczyszczania błony śluzowej blokowane są na dłużej lub przybierają formę uszkodzeń przewlekłych. Powtarzające się zakażenia uszkadzają nie tylko nabłonek rzęskowy, ale także gruczoły śluzowe warunkujące prawidłowe funkcjonowanie nabłonka oddechowego. Pojawiają się wówczas zmiany o charakterze hiperplazji komórek produkujących śluz, powstają patologiczne rzęski złożone, a nawet dochodzi do utraty komórek urzęsionych. W błonie śluzowej gromadzą się limfocyty i eozynofile. Bezpośrednimi czynnikami uszkadzającymi komórki urzęsione są: cytokiny prozapalne (chemokiny, interleukiny 4 i 13) oraz produkty bakteryjne (lipopolisacharyd Pseudomoas aeruginosa oraz enterotoksyna B Staphylococcus aureus) [9]. Wiedza na temat powyższych uszkodzeń powinna decydować o wyborze właściwego postępowania leczniczego, w którym szczególnie ważnym jest unikanie nadużywania kropli donosowych zawierających sympatykomimetyki. Preparaty te poprzez działanie na naczynia krwionośne wywołują niedokrwienie, a w efekcie niszczenie nabłonka i błony śluzowej, co powoduje przyleganie zestrupiałego śluzu. Zaleganie podsychającej wydzieliny wywołuje efekt drażnienia, co często prowokuje manipulacje, których wynikiem mogą być uszkodzenia miejscowe błony śluzowej, a nawet ochrzęstnej i chrząstki przegrody, prowadząc w konsekwencji nawet do powstania perforacji przegrody nosa. Niezależnie od wiedzy na temat wszystkich przyczyn zespołu suchego nosa świadomość konsekwencji nieprawidłowego stosowania leków donosowych w przypadkach błahych, ale powtarzających się infekcji górnych dróg oddechowych jest absolutnie niezbędna. Leki sympatykomimetyczne należy stosować nie dłużej niż 5–7, a maksymalnie 10 dni w dawce i częstości podawania zależnej od rodzaju preparatu i wieku pacjenta (szczególnie do 2. Długotrwałe stosowanie może doprowadzić do tachyfilaksji, reaktywnego (z odbicia) obrzęku błony śluzowej i polekowego nieżytu nosa [10]. Rygorystycznie należy przestrzegać przerw przed ponownym włączeniem preparatów z tej grupy, jeżeli jest to niezbędne. Niezależnie od faktu, że nowoczesne leki obkurczające naczynia (oksymetazolina i ksylometazolina) obarczone są niewielkim ryzykiem wywołania nieżytu polekowego, ich nadużywanie może spowodować reaktywne obrzęki, nadreaktywność oraz zmiany histologiczne błony śluzowej nosa [11]. Kolejnym lekiem, pod względem częstości stosowania, wpływającym na błonę śluzową, są steroidy donosowe. Zalecane są w ostrym zapaleniu błony śluzowej nosa i zatok przynosowych, alergicznym zapaleniu oraz w przewlekłym zapaleniu błony śluzowej nosa i zatok. Preparaty te zaakceptowane od dłuższego czasu u dorosłych zgodnie z rekomendacjami European Position Paper on Rhinosinusitis and Nasal Polyps EPOS 2012(12), Allergic Rhinitis and its Impact on Asthma ARIA 2010 (13), oraz na podstawie Polskich Standardów Leczenia Nieżytów Nosa (PoSLeNN) znalazły miejsce także w leczeniu dzieci. Pamiętać jednak należy, że tylko nowoczesne glikokortykosteroidowe preparaty donosowe (propionian i furonian flutykazonu oraz furonian mometazonu) charakteryzują się wysoką selektywnością, a niską biodostępnością, co przekłada się na wysoki profil bezpieczeństwa. Sporadycznie występującymi miejscowymi działaniami ubocznymi są jednak: wysuszenie błony śluzowej, miejscowe krwawienia i strupienie szczególnie w obrębie przegrody nosa. Uważa się, że jest to w dużym stopniu następstwem nieprawidłowości stosowania leku donosowego i mechanizmu drażnienia, który może powstać także przy stosowaniu innych donosowych leków w postaci aerozoli ciśnieniowych. Konieczne jest edukowanie pacjentów o zasadach prawidłowego używania leku, konieczności kierowania końcówki dozownika na boczną ścianę nosa w kierunku zewnętrznego kąta oka [14]. Na stan nosa mają wpływ także leki stosowane ogólnie – podawane zwykle doustnie. Należą do nich: opioidy, leki moczopędne, leki antycholinergiczne, przeciwdepresyjne, neuroleptyki, przeciwhistaminowe pierwszej generacji, hormony i antagoniści hormonów, leki przeciwarytmiczne, leki o efekcie antycholinergicznym, leki alfa-mimetyczne, a także leczenie onkologiczne [15]. Niestety nieobojętnym problemem nawet wśród dzieci są używki. U najmłodszych dotyczy to problemu biernego palenia tytoniu [16], ale u starszych i nastolatków jest to niejednokrotnie czynne palenie [17]. Kolejną używką staje się kokaina. Wciągana przez nos powoduje wyciek wodnistej wydzieliny, a następnie uczucie suchości, zaburzenia węchu oraz miejscowe, ale rozległe, uszkodzenia błony śluzowej prowadzące do powstania perforacji przegrody nosa zwykle po stronie dominującej kończyny górnej [18]. Nieprawidłowości anatomiczne warunkujące zaburzenia oddychania mogą być wrodzone lub nabyte. Do pierwszej grupy należą: nieprawidłowa drożność nozdrzy tylnych, wady otworu gruszkowatego, nieprawidłowości przegrody nosa itp. Są to zwykle jednostronne zaburzenia nie w pełni upośledzające drożność przewodów nosa, ale wywołujące asymetrię przepływu powietrza przez nos [19]. Podobnie nabyte uszkodzenia wynikające z urazów upośledzają prawidłowość i symetrię przepływu powietrza przez nos. Stwierdzenie takich zmian wymaga konsultacji z laryngologiem i ustalenia dalszego postępowania. Kolejną grupę przyczyn „suchego nosa” stanowią choroby ogólnoustrojowe. Zasychanie, zaleganie gęstej wydzieliny śluzowej, ropnej lub krwistej, a nawet tworzenie strupów ściśle przylegających do błony śluzowej obserwowane może być w nadczynności tarczycy, hiperkalcemii, sarkoidozie, skrobiawicy, reumatoidalnym zapaleniu stawów, toczniu rumieniowatym, twardzinie, ale także w ostrej niewydolności nerek, jak również w niewyrównanej cukrzycy [20, 21]. W niewyrównanej cukrzycy, z poliurią, suchość w jamie ustnej jest istotnym objawem stanowiącym sygnał ostrzegawczy [22]. Pierwsze objawy choroby Rendu-Oslera najbardziej widoczne są na przegrodzie nosa w postaci zmian w naczyniach, które prowadzą do ciężkich krwotoków z nosa. Mukowiscydoza przebiega z triadą objawów (o różnej ekspresji) związanych z przewlekłym zapaleniem błony śluzowej nosa i zatok przynosowych, zmianami w płucach oraz upośledzeniem funkcji trzustki. Problemy laryngologiczne obejmują zmiany w zatokach, często o charakterze mukocele u dzieci młodszych, a u starszych rozwoju zmian polipowatych, które muszą być leczone operacyjnie. Zaburzenia funkcji gruczołów śluzowych i transportu rzęskowego prowadzą do zalegania śluzu, co sprzyja nawrotowym zakażeniom bakteryjnym i wymaga stałej opieki laryngologicznej [23]. Zaburzenia ruchomości rzęsek w zależności od patomechanizmu dzielą się na: wrodzone – uwarunkowane genetycznie, oraz nabyte, wynikające z uszkodzenia struktury rzęski przez czynniki środowiskowe. Do uwarunkowanych genetycznie (pierwotnych) należą: pierwotne dyskinezy wynikające z nieprawidłowej budowy rzęski, oraz wtórne wynikające z nieprawidłowego składu śluzu przy prawidłowej budowie rzęski. Pierwotną dyskinezę należy podejrzewać wtedy, gdy objawy chorobowe mają charakter przewlekły lub nawracają i nie poddają się leczeniu (objawy: u noworodków niewydolność oddechowa, w okresie wczesnodziecięcym przewlekły kaszel). Wtórne zaburzenia budowy i ruchu rzęsek powodują czynniki infekcyjne, czynniki zapalne nieinfekcyjne (zanieczyszczenia środowiskowe, dym tytoniowy itp.) oraz stosowane leki [24]. Cechą charakterystyczną nabytych dyskinez jest miejscowy i przemijający charakter, np. po infekcji regeneracja trwa od 2 do 10 tygodni, a powrót do w pełni prawidłowej funkcji rzęsek – nawet do kilku miesięcy. Rozległe usunięcie tkanek nosa, w przebiegu operacji z powodu nieprawidłowości małżowin nosowych czy dużych zniekształceń przegrody, może doprowadzić do zespołu pustego nosa. Paradoksalny jest fakt odczuwania przez pacjentów zaburzeń drożności nosa, a brak oporów oddechowych w nosie powoduje odczucie duszności. Miejscowo obserwuje się w nadmiernie szerokich jamach nosa strupienie i zaleganie gęstej wydzieliny [25]. Dlatego operacjami endoskopowymi wykonywanymi u dzieci w koniecznych sytuacjach jest mini FESS, czyli operacja bez resekcji tkanki małżowin nosowych (EPOS 2012). Zmiany zanikowe błony śluzowej obserwowane są także w leczeniu chorób onkologicznych. Występują zarówno w przebiegu radioterapii, jak i chemioterapii, stanowiąc istotny problem dotyczący często obfitych krwawień z nosa oraz trudności w oddychaniu definiowanych jako odczucie duszności. W nasilonych objawach alergicznego nieżytu nosa u niektórych pacjentów występują krwawienia z nosa. Trudno jednak odpowiedzieć na pytanie, czy wynikają one ze stanu błony śluzowej u poszczególnych chorych, czy też z doboru i sposobu stosowanych leków. Szczególnie przy długotrwałym stosowaniu preparatów donosowych wskazane jest podawanie preparatów ochronnych, zawierających środki natłuszczające błonę śluzową (np. Nozoil, Nollix, Nozitix) [26]. Dysplazja ektodermalna jest genetycznie uwarunkowanym zespołem wad rozwojowych struktur pochodzenia ektodermalnego, w którym z różną ekspresją występują cztery podstawowe objawy kliniczne: zaburzenia owłosienia, nieprawidłowości uzębienia, dysplazja paznokci, zaburzenia potliwości. W postaci hipohydrotycznej oprócz niedoborów gruczołów potowych w skórze występują: hipoplazja gruczołów łzowych, gruczołów ślinowych i śluzowych, co jest przyczyną zanikowych zapaleń błony śluzowej jamy ustnej, zanikowego nieżytu błony śluzowej nosa i zatok oraz trudności w połykaniu [27, 28]. Obraz stwierdzany badaniem laryngologicznym to sucha śluzówka jamy ustnej, sucha błona śluzowa nosa ze strupieniem. Bardzo istotnym problemem jest fakt braku gruczołów potowych, który – szczególnie u małych dzieci – powoduje ryzyko hipertermii. Leczenie zespołu suchego nosa Podstawowym warunkiem przywrócenia prawidłowego funkcjonowania błony śluzowej nosa jest wyłączenie lub maksymalne ograniczenie czynników drażniących. Dotyczy to przede wszystkim niekorzystnych czynników środowiskowych, palenia biernego i czynnego, ale także nawykowo stosowanych preparatów sympatykomimetycznych o działaniu miejscowym. Bardzo istotna jest wiedza na temat działania drażniącego suchego, nadmiernie ogrzanego powietrza. Zalecane jest zmniejszenie nasilenia ogrzewania w domach, wietrzenie pomieszczeń oraz/lub stosowanie i oczyszczanie filtrów w kli... Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów Co zyskasz, kupując prenumeratę? 6 wydań czasopisma "Forum Pediatrii Praktycznej" Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma Dodatkowe artykuły niepublikowane w formie papierowej ...i wiele więcej! Sprawdź Krwawienie z nosa, z łac. epistaxis, to wylew krwi do jam nosa. Może wynikać z przyczyn miejscowych, jak urazy czy choroby związane z błoną śluzową nosa, ale też jego przyczyną mogą być choroby ogólnoustrojowe, jak choroby zakaźne czy choroby układu krążenia. Niekiedy krwotoki z nosa, szczególnie u dzieci, pojawiają się bez konkretnej przyczyny. Nigdy nie należy bagatelizować krwotoków z nosa, bo chociaż w większości przypadków jego przyczyny są banalne, to czasami mogą zagrażać życiu człowieka. Krwawienie z nosa najczęściej dotyczy dzieci oraz osób starszych. Zazwyczaj krwawienia o najcięższym przebiegu zdarzają się u osób w wieku 15-25 lat. spis treści 1. Przyczyny krwawienia z nosa Przyczyny zewnętrzne Przyczyny miejscowe Przyczyny ogólne Krwawienie rzekome Krwawienie idiopatyczne 2. Objawy krwawienia z nosa 3. Diagnostyka krwawienia z nosa 4. Leczenie krwawienia z nosa Jak pomóc osobie z krwawieniem z nosa? Intensywne/długotrwałe krwawienie z nosa Ciała obce w nosie Włókniak młodzieńczy 5. Rokowanie w krwawieniu z nosa 6. Zapobieganie krwawieniom z nosa rozwiń 1. Przyczyny krwawienia z nosa Krwawienie z nosa oznacza wylew krwi do jam nosa. Nos człowieka zbudowany jest z części chrzęstnej, mięśniowej oraz skórnej. Można go porównać wyglądem do nieco nieforemnej piramidy. Nos podzielony jest na dwie jamy nosowe, które są wyścielone błoną śluzową, spełniającą wiele istotnych funkcji. Błona śluzowa jest bogato unaczyniona. Zobacz film: "Co oznacza krwawienie z nosa? [Specjalista radzi]" Powietrze wpływające do jam nosowych jest podgrzewane do temperatury około 32-34 stopni. Jest to możliwe właśnie między innymi dzięki unaczynieniu nosa. Krew przepływająca przez rozszerzone naczynia krwionośne w błonie śluzowej spełnia rolę płynu grzewczego (tak jak w kaloryferach). Powietrze w jamach nosowych ulega nie tylko ogrzewaniu, ale także oczyszczaniu. Wszelkie zanieczyszczenia osadzają się na włosach w tzw. przedsionku nosa (wejście do nosa), następnie przesuwane są w kierunku gardła dzięki rzęskom i wydzielinie śluzowej produkowanej przez gruczoły śluzowe w jamach nosa. Powietrze jest także nawilżane, a jego przepływ regulowany. Naczynia krwionośne w jamie nosowej tworzą tzw. sploty jamiste, które mogą powiększać lub zmniejszać swoją objętość, co wpływa na regulację ilości powietrza przepływającego przez nos. Budowa anatomiczna nosa, jego ekspozycja na urazy oraz narażenie na wysychanie błon śluzowych wynikające z oddychania, ale także podrażnienia i zakażenia są czynnikami sprzyjającymi krwawieniom. Krwawieniom z nosa sprzyja także szczególne unaczynienie tej części ciała. Pochodzi ono od tętnicy szyjnej wewnętrznej oraz zewnętrznej (przeważające źródło). W przedniej części przegrody nosa występuje splot naczyń tętniczych i naczyń przedwłosowatych nazywany splotem Kiesselbacha lub Little’a i właśnie ta okolica stanowi najczęstsze źródło krwawienia (80-90 proc.). Do najczęstszych przyczyn krwawień z nosa należą: nadciśnienie tętnicze (dlatego też u pacjentów z krwawieniem z jamy nosowej jednym z podstawowych działań lekarskich jest zmierzenie ciśnienia tętniczego i ewentualne podanie leków stosunkowo szybko obniżających je, np. Captoprilu czy Furosemidu), miażdżyca (u dorosłych pacjentów), mikrourazy oraz ostre stany gorączkowe (u dzieci). Przyczyny krwawień z nosa można podzielić na: Przyczyny zewnętrzne urazy nosa lub głowy ciała obce wprowadzone do jam nosa − zwłaszcza u dzieci i osób upośledzonych umysłowo bądź pod wpływem środków odurzających gwałtowne zmiany ciśnienia atmosferycznego, np. podczas lotu samolotem, nurkowania) Przyczyny miejscowe suchy nieżyt nosa w następstwie uszkodzenia chemicznego lub termicznego (np. u osób narażonych zawodowo); zmiany zanikowe błony śluzowej, np. pod wpływem nadużywania leków obkurczających błonę śluzową (popularnie stosowanych w formie aerozolu w czasie infekcji) wpływ czynników środowiskowych, np. wysuszonego powietrza ostre zakażenia i zapalenia błony śluzowej (bakteryjne oraz wirusowe) polipy nosa ziarniniaki przegrody nosa nowotwory złośliwe rozwijające się w obrębie jamy nosowej i zatok przynosowych włóknienie młodzieńcze błony śluzowej Przyczyny ogólne choroby zakaźne (grypa, odra], płonica) − w wyniku znacznego przekrwienia błony śluzowej nosa choroby nerek i wątroby – wskutek zwiększonego ciśnienia krwi i zmian w ścianie naczyniowej choroby naczyniowe i układu krążenia, czyli głównie nadciśnienie tętnicze oraz uogólniona miażdżyca. Jak to zostało wspomniane, schorzenia te są najczęstszymi przyczynami krwawienia z nosa u dorosłych (u osób w wieku powyżej 70 lat nadciśnienie i miażdżyca są przyczyną ok. 83 proc. krwawień) cukrzyca) − między innymi w mechanizmie powikłań prowadzących do zmian naczyniowych choroby krwi i układu krwiotwórczego, skazy krwotoczne patologii naczyń wywołane np. czynnikami toksycznymi, białaczka, wrodzone koagulopatie (zaburzenia krzepnięcia) takie jak hemofilie czy nabyte zaburzenia krzepnięcia, np. wskutek niedoboru witaminy K awitaminoza C prowadząca do upośledzenia budowy drobnych naczyń, choroby płytek krwi, np. plamica małopłytkowa; ciąża stosowanie leków, które mają działanie rozrzedzające krew, jak aspiryna, klopidogrel, warfaryna, acenocumarol krwawienie zastępcze (przypadłość niektórych kobiet polegająca na powtarzających się krwawieniach z nosa podczas miesiączki Krwawienie rzekome Krwawienie rzekome, tzw. pseudoepistaxis, pojawia się wtedy, gdy źródło krwawienia nie pochodzi z nosa, lecz z narządów wewnętrznych, a krew jedynie spływa do nosa lub jest przez niego usuwana. Do takiego typu krwawienia dochodzi w kilku przypadkach. Są to: krwioplucie płucne krwawiące żylaki przełyku krwawe wymioty nowotwór krwawiący gardła, krtani, tchawicy lub płuc Krwawienie idiopatyczne Niekiedy pojawia się krwawienie idiopatyczne z nosa, a więc krwawienie o nieznanej etiologii. Często pojawia się u dzieci i występuje najczęściej jednostronnie. 2. Objawy krwawienia z nosa Krwawienie z nosa może mieć charakter plamienia, ale w niektórych sytuacjach może przybierać formę groźnego dla życia krwotoku. Charakterystyczne jest, że krwawienie z nosa najczęściej jest jednostronne, a intensywność krwawienia uzależniona jest od jego przyczyn. Wysuszenie błony śluzowej nosa, niewielki uraz, zakażenia lub alergie są związane zazwyczaj z niewielkim krwawieniem, które ma tendencję do samoograniczania się, czyli ustępuje samoistnie bez konieczności podjęcia leczenia. Jeżeli krwawienie jest intensywne, u jego podłoża najczęściej leży bardziej złożona przyczyna. Czasami krwawienia z nosa mogą stanowić zagrożenie dla życia. Zdarza się tak przede wszystkim w przypadku urazów głowy i nosa, chorób krwi, które powodują zaburzenia krzepnięcia oraz niektórych złośliwych nowotworów dotyczących jam nosowych. 3. Diagnostyka krwawienia z nosa W diagnozowaniu przyczyn krwawień z nosa zasadnicze znaczenie ma ustalenie źródła krwawienia. W przypadku powtarzających się krwawień z nosa, należy odwiedzić lekarza laryngologa. Dla lekarza istotne znaczenie ma przede wszystkim wywiad, czyli rozmowa z pacjentem na temat jego dolegliwości. Z pewnością w trakcie rozmowy będzie chciał pozyskać następujące informacje: wiek i ogólny stan zdrowia, częstość krwawień z nosa, intensywność krwawień z nosa i po jakim czasie ustępują (jeżeli samoistnie), w jakich okolicznościach krwawienia występują, choroby przewlekłe, na jakie pacjent choruje, leki, jakie pacjent zażywa. Kolejnym etapem jest badanie laryngologiczne, w trakcie którego lekarz będzie mógł wstępnie ocenić wygląd nosa (znaczenie szczególnie po urazach nosa), następnie wykonać wziernikowanie, czyli oglądanie wnętrza jam nosowych. Do tego celu służy krótki wziernik nosowy (Hartmanna). Do oceny głębszych rejonów nosa laryngolog używa zazwyczaj dłuższego wziernika (Kiliana). Istotne jest także wziernikowanie tylne, czyli oglądanie ujścia jam nosowych (nozdrzy tylnych) od strony gardła za pomocą małych, płaskich lusterek. Lekarz może wykonać także badanie palpacyjne − jest to badanie ręczne polegające na wprowadzeniu palca wskazującego prawej ręki za podniebienie miękkie do jamy nosowo-gardłowej. Badanie pozwala na ocenę, czy nie ma ewentualnych zmian patologicznych (np. guzy). W przypadkach wątpliwych lekarz laryngolog może zalecić wykonanie badań obrazowych – np. tomografii komputerowej (TK) lub rezonansu magnetycznego (MRI). Jeżeli w badaniu laryngologicznym lekarz nie stwierdzi zmian, zazwyczaj wskazana jest konsultacja internistyczna (pod kątem przyczyn ogólnych krwawień z nosa). 4. Leczenie krwawienia z nosa Działania mające na celu zatamowanie krwawienia z nosa można podzielić na: postępowanie bezpośrednio na miejscu zdarzenia bądź w gabinecie ogólnolekarskim (pomocy ogólnej) oraz postępowanie specjalistyczne w gabinecie laryngologicznym. Jak pomóc osobie z krwawieniem z nosa? Z uwagi na wspomniane częste występowanie, zdarza się, że jesteśmy świadkami krwawienia z nosa u innej osoby. Zanim przystąpimy do pomocy, warto pamiętać o ochronie swojego zdrowia – w miarę możliwości − poprzez używanie rękawiczek i ewentualnie okularów ochronnych. Zasadniczym postępowaniem jest przede wszystkim właściwe ułożenie chorego − to znaczy w pozycji płsiedzącej z głową pochyloną do przodu, co zmniejsza napływ krwi do nos. Pozycja taka zapobiega także ewentualnym zachłyśnięciom się krwią w intensywniejszych krwawieniach. Pomocne może okazać się także ściskanie dwoma palcami z obu stron skrzydełek nosa przez przynajmniej 10 minut lub dłużej, zwłaszcza jeśli pacjent zażywa leki przeciwkrzepliwe. Zaleca się także położenie chłodzącego kompresu lub worka z lodem na czoło i nasadę nosa. W wielu przypadkach takie postępowanie jest wystarczające do zatrzymania krwawienia. Należy podkreślić, że krwawienia z nosa nie należy lekceważyć i trzeba poddać się planowo diagnostyce lekarskiej, o której piszemy powyżej. Intensywne/długotrwałe krwawienie z nosa Jeżeli krwawienie nie ustępuje w ciągu około 20 minut lub jest od samego początku bardzo intensywne, konieczne jest wezwanie lekarza/pogotowia. Pacjent powinien trafić w ręce specjalisty laryngologa. Czasami podczas intensywnego krwawienia, zwłaszcza z tylnej części jamy nosowej, może być konieczne podczas transportu użycie cewnika Foleya. Jest to gumowy wężyk, na którego jednym końcu znajduje się balonik, który można napełnić z drugiego końca. Cewnik taki wprowadzamy do nosogardzieli przez krwawiącą stronę nosa. Napełniony balonik uciśnie błonę śluzową, zatamowując krwawienie. Postępowanie w gabinecie laryngologicznym polega najczęściej na założeniu tak zwanej tamponady przedniej lub tylnej (w zależności od miejsca krwawienia). Wcześniej jednak lekarz może spróbować podać miejscowo leki znieczulające i obkurczające naczynia − najczęściej jest to roztwór lidokainy 2-4% z adrenaliną 1:0000. Jeżeli widoczny jest punkt krwawienia, możliwe są także próby tak zwanego punktowego zamknięcia krwawiącego naczynia za pomocą prądu elektrycznego lub substancji chemicznych, np. azotanu srebra. Tamponada przednia polega na założeniu w przedniej części nosa nawazelinowanych setonów gazowych tworzących szczelne warstwy. Tak ułożone tampony wystają z jamy nosowej. Dodatkowo należy ocenić położenie oraz ewentualne krwawienie w tylnej części nosa przez jamę ustną. Tak założony opatrunek zostawia się na około 2 doby. Jest to postępowanie skuteczne, aczkolwiek trzeba przyznać, że dość nieprzyjemne − pacjent jest zmuszony przez długi okres oddychać wyłącznie przez usta. Tamponada tylna polega na założeniu do tylnej części jamy nosowej zwiniętego kłębka gazy dostosowanego do rozmiarów nosa. Tak zbudowany tampon przywiązuje się do cewnika, który wprowadza się przez nos do gardła i wyciąga w ten sposób, by kłębki gazy zostały umieszczone w tylnej części nosa. Procedura ta jest stosunkowo inwazyjna, w związku z czym najczęściej zakładana jest w znieczuleniu ogólnym. Tak założony tampon pozostawia się na 2-4 dni. Ubocznym działaniem tamponady tylnej jest zablokowanie ujść zatok przynosowych, co może powodować gwałtowny rozwój ich zapalenia, co wymaga stosowania antybiotykoterapii. Jeśli omówione sposoby terapii nie przynoszą pożądanego skutku, często konieczne może okazać się przetoczenie preparatów krwi, osocza lub krwiopochodnych globulin biorących udział w krzepnięciu. Pomocne może okazać się także podanie witamin K i C oraz płynów infuzyjnych (np. hipertonicznego roztworu chlorku sodu). Gwałtowne krwotoki występujące po jednej stronie po urazach głowy, zwłaszcza po złamaniach czaszki, są zasadniczym objawem nasuwającym podejrzenie uszkodzenia tętnicy szyjnej wewnętrznej. W takim przypadku może okazać się konieczne chirurgiczne podwiązanie lub embolizacja (zamknięcie naczynia za pomocą substancji chemicznych) naczynia doprowadzającego krew. Chociaż należy podkreślić, że są to sytuacje wyjątkowo rzadkie. Jeżeli krwawienia z nosa, a dokładniej z błony śluzowej przegrody nosowej często powtarzają się, może to być wskazaniem do odwarstwienia błony śluzowej i ochrzęstnej przegrody nosa. Większość przypadków krwawień z nosa najczęściej zostaje opanowana przez laryngologa w ramach izby przyjęć lub gabinetu lekarskiego. W niektórych sytuacjach jednak pacjenci z krwawieniami z nosa wymagają pozostawienia w szpitalu. Są to następujące wskazania: pacjenci po bardzo intensywnych i obfitych krwawieniach z nosa pacjenci, u których nawracające krwawienia z nosa doprowadziły do anemii pacjenci z założoną tamponadą tylną Ciała obce w nosie Ta przyczyna krwawienia z nosa jest stosunkowo częsta u dzieci. Ciałami obcymi najczęściej są kulki, koraliki, elementy zabawek, ale także nasiona fasoli, grochu, makaron lub guziki. Długość krwawienia ma zazwyczaj związek z długością utrzymywania się ciała obcego w nosie. Należy pamiętać, że ciało obce powinno być usunięte od zewnątrz, czyli przez nozdrza przednie. Dlatego też nie powinno się podejmować prób samodzielnego usunięcia ciała obcego, ponieważ może ono przemieścić się wyżej i utrudnić lekarzowi usunięcie go. Laryngolog usuwa ciało obce za pomocą specjalnego haczyka. Zdarzają się sytuacje, że przeoczone ciało obce, pozostające w drogach oddechowych może powodować nawrotowe krwawienia przez uszkodzenie ścian jam nosa. W takiej sytuacji konieczne jest zazwyczaj leczenie chirurgiczne i usunięcie ciała obcego przez nacięcie zewnętrzne nosa. Włókniak młodzieńczy Jest to niezłośliwy nowotwór okolicy nosogardła, który jest szczególnie związany z występowaniem nawracających krwawień z nosa. Zbudowany jest z dużej ilości naczyń krwionośnych oraz tkanki włóknistej. Chorują na niego przede wszystkim chłopcy w wieku od 10 do 14 lat. Krwawienia z nosa związane z obecnością tego nowotworu mogą być czasem trudne do opanowania i groźne dla życia. Jedynymi skutecznymi metodami leczenia włókniaka młodzieńczego są chirurgiczne usunięcie guza (wykonywane w specjalistycznych ośrodkach) lub napromienianie guza. Radioterapia powoduje zarastanie naczyń krwionośnych będących składowymi guza i tym samym zmniejszenie jego objętości. 5. Rokowanie w krwawieniu z nosa Rokowanie w przypadku krwawienia z nosa uzależnione jest od przyczyny. W przypadkach incydentalnych (np. ciało obce) usunięcie przyczyny sprawczej jest jednoznaczne z wyleczeniem. W wielu przypadkach na zmniejszenie lub wyeliminowanie nawracających krwawień z nosa istotny wpływ ma odpowiednie postępowanie zapobiegawcze. 6. Zapobieganie krwawieniom z nosa Zapobieganie krwawieniom z nosa to przede wszystkim dbałość o odpowiednie nawilżanie śluzówki nosa (w okresach jesienno-zimowych warto stosować nawilżacze powietrza, a także często wietrzyć mieszkanie), unikanie mikrourazów (np. dłubania w nosie), a także umiejętne stosowanie leków obkurczających śluzówkę jam nosowych. Środki te, pomocne w leczeniu większości nieżytów nosa, stosowane zbyt długo (powyżej 7 dni) powodują niszczenie układu mikrorzęsek i tym samym zaburzają nie tylko prawidłowy przepływ i oczyszczanie powietrza w nosie, ale także narażają wrażliwą śluzówkę nosa na dalsze uszkodzenia. Każdy przypadek krwawienia z nosa, zwłaszcza związanego z większą utratą krwi, powinien być uważnie diagnozowany. Osoby leczące się z powodu nadciśnienia tętniczego powinny często kontrolować ciśnienie tętnicze. Z większym ryzykiem krwawienia z nosa związane są wartości ciśnienia tętniczego powyżej 160/90 mmHg. Pacjent powinien zatem zapisywać pomiary ciśnienia tętniczego i skonsultować się z lekarzem, jeżeli wartości ciśnienia tętniczego będą zbyt wysokie. Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki. polecamy Luiza ma bardzo uwidocznione ĹĽyĹ‚ki na czole i przy nosie, teraz zauwaĹĽyĹ‚am ,ĹĽe u gĂłry przy nosie (przy tej dziurce z ktĂłrej leciaĹ‚a dziĹ› krew) jest jakby siniak ,czy to mĂłgĹ‚by być efekt tego pÄ™kniÄ™tego naczynka ?CYTAT(agabr @ Fri, 17 Dec 2010 - 07:21) A to nie jest zwiazane z sezonem grzewczym?Ja miewalam okresowo jak w domu powietrze bylo zbyt suche i pojawiajÄ… siÄ™ niezaleĹĽnie od pĂłr roku,takĹĽe to chyba jednak te sĹ‚abe naczynka CYTAT(A_KA @ Fri, 17 Dec 2010 - 07:27) Karola teĹĽ krwawiĹ‚a z nosa. Z poczÄ…tku pediatra teĹĽ to bagatelizowaĹ‚a tzn. komplet badaĹ„ majÄ…c w rÄ™kach. W koĹ„cu wybraĹ‚yĹ›my siÄ™ do laryngologa. PrzyczynÄ… okazaĹ‚y siÄ™ wĹ‚aĹ›nie sĹ‚abe naczynka, a raczej jedno sĹ‚abe naczynko. ZostaĹ‚o na miejscu zalapisowane (?) i od tamtej pory spokĂłj mamy...moĹĽe faktycznie powinnam udać siÄ™ do laryngologa,jeszcze dziĹ› zadzwoniÄ™ i zapytam o najbliĹĽszy wolny Ten post edytowaĹ‚ asiunia219 piÄ…, 17 gru 2010 - 08:21 ten tekst przeczytasz w minutę O czym świadczy krwawienie z nosa u dziecka? Shutterstock Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Moja 4-letnia córka często krwawi z nosa. Po przypaleniu żyłki było lepiej przez 3 tygodnie, po czym krwawienia wróciły. Jest to kłopotliwa sytuacja. Czy można jej jakoś pomoc? ~Anna W sytuacji gdy przyżeganie poszerzonych naczyń na przegrodzie nosa nie przynosi rezultatów konieczne jest wykonanie badań oceniających prawidłowość krzepnięcia krwi oraz dokonanie kilku pomiarów ciśnienia tętniczego krwi, gdyż podwyższone ciśnienie może dać objawy krwawienia z nosa. Skierowanie na badania krwi wyda lekarz pediatra w poradni rejonowej. Porady ekspertów mają na celu polepszenie, a nie zastąpienie, kontaktu pomiędzy Użytkownikiem Serwisu a jego lekarzem. Serwis ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Przed zastosowaniem się do porad z zakresu wiedzy specjalistycznej, w szczególności medycznych, zawartych w naszym Serwisie należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Administrator nie ponosi żadnych konsekwencji wynikających z wykorzystania informacji zawartych w Serwisie. Najlepszy pediatra w Twojej okolicy ADVICE Powoduje wymioty i krwawienie z oczu. Groźny wirus pojawił się w tej części Europy W Europie odnotowano nowy przypadek zakażenia groźnym wirusem CCHF, zwanym także gorączką krymsko-kongijską. Chorym pacjentem okazał się mężczyzna w średnim... Mateusz Ćwierz Pierwszym objawem było małe krwawienie. Z nerwów nie zapamiętała, jaki to rodzaj raka Pani Bożena usłyszała diagnozę: nowotwór złośliwy endometrium. Z nerwów nawet nie mogła zapamiętać, jaki to rodzaj raka. Zaczęła szukać informacji w Internecie i... Redakacja Medonet Krwotok z nosa - banalna dolegliwość? Niekoniecznie Krew z nosa (krwotok z nosa) to powszechna dolegliwość, która może mieć różne przyczyny - od przemęczenia, przez infekcje i urazy nosa, po zaburzenia krzepliwości... Kazimierz Janicki Krwawienie z odbytu - przyczyny, diagnostyka, leczenie. Co robić w razie krwawienia? Krwawienie z odbytnicy jest zawsze niepokojącym objawem wymagającym konsultacji lekarskiej w celu wykluczenia najgroźniejszej przyczyny – raka jelita grubego.... Lek. Aleksandra Czachowska Czy krwawienie podczas owulacji jest normalne? Na co wskazuje krwawienie podczas owulacji? Czy taki objaw jest normalny? Czy krwawienie powinno wzbudzić niepokój? Czy należy udać się do lekarza w celu... Lek. Katarzyna Darecka Czy brak krwawienia z odstawienia jest niepokojący? Czy brak krwawienia po odstawienia tabletek antykoncepcyjnych jest niepokojący? Kiedy brak krwawienia jest powodem do niepokoju? Jaka może być przyczyna braku... Lek. Paweł Żmuda-Trzebiatowski Krwawienie w ciąży - przyczyny Krwawienie w ciąży bez względu na to w jakich ilościach występuje, w jakim nasileniu konieczna jest wizyta kontrolna u lekarza prowadzącego ciążę. Nie zawsze... Kikut pępowiny – jak powstaje? Kikut pępowiny to pozostałość po życiu płodowym dziecka. Powstaje w wyniku odcięcia pępowiny podczas porodu. Krwawienie po odstawieniu tabletek antykoncepcyjnych Czy w przerwie między opakowaniami tabletek występuje tylko krwawienie z odstawienia? Dr n. med. Ewa Kurowska Krwawienie z przewodu pokarmowego Krwawienie z przewodu pokarmowego ma zróżnicowane nasilenie, od krwawienia utajonego (niewidocznego gołym okiem) do krwotoku, szybko prowadzącego do wstrząsu...

krwawienia z nosa u dzieci forum